Risk + İmkan = Tecrübe
Bilgisayardaki dosyaları klasörleriz ya hani resim, müzik ve film falan diye, işte aynen öyle hayatımızdaki anları da klasörlüyoruz aslında farkında bile olmadan. Trende giderken kafamızı camdan dışarı uzatıp rüzgarı yüzümüzün her yerinde hissederiz ya hani hele de hafif bir akşamüstü güneşi varsa kısılır gözlerimiz kendiliğinden. Nereye koyarız mesela bu an’ı ? İnsan herhangi bir andan aldığı hazzı neye göre sınıflandırır neyle karşılaştırarak karar verir? Tecrübe’dir benim cevabım. İnsanın en büyük bilgi kaynağıdır bence tecrübe, aynı zamanda en önemli hazinesi aslında. Kariyer olarak örnekleri çok daha kolay aklımıza gelir bence, 20-25 yaşlarındaki herkesin uğruna hiç olmayan ya da cimri büfeci kaşarı kalınlığındaki(!) maaşları kabullenebildiği bir şeydir tecrübe. Çok küçükken soba denilen nesneyle tanışmamız bazen çok acı verici olabiliyor kimileri için, ama çok ta kalıcı bir tecrübe. Sarhoşluk en büyük tecrübelerdendir bence, insan o an anlayabilir ancak içkinin ne kadar bıçak sırtı bir konu ve uzmanlık olduğunu.
-ebilmek ya da –abilmek güzel Türkçe'min en polyanna ekleri galiba. Umut aşılıyor resmen insana, söyleyene de söylenene de. “Açıklayabilirim” diyor mesela sevgilisiyle yakalanan insan karısına/kocasına! Bundan daha saf umut yüklü bir an olabilir mi? İnsan risk faktörünün ne kadar önemli olduğunu unutuyor bazen galiba. Karşılığında nelerden vazgeçtiğini durup düşünmeden girişilen işler bazen su kovası gibi düşüveriyor insanın kafasına apansızın. Ağacın en güzel elmasına ulaşmak isterken hastanede gözleri açma ihtimali var.
Evet riski iyi hesaplıyoruz diyelim peki imkan konusunu nasıl halledeceğiz? Her an imkan doludur aslında sadece nerede hangi imkanın daha iyi olduğunu seçebilmek lazım ki konu tam da burada arapsaçına dönüyor, çünkü iyi olup olmadığını bilebilmek için tecrübe lazım değil mi? Paradoksa hoş geldiniz!
Sevgilerle…
Biterken Levent Yüksel'den Yas çalıyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder